Zaman Parıltısı

      


    Karanlıklarda, gündüzlerin arkasındayım,

    Bitmiş ikinci dünya savaşı, uğursuz ve kahraman,

    Uzakta esir uluslar türkü söyler,

    Türklüğümün farkındayım.

     Bir soluk gelmekte karşı gezegenlerden,

     Vakt içinden inmektedir gölgeler.

     Toprak üzerinde, atmosferler üzerinde

     Soğuyan gecemin farkındayım.

               

     Biçimler, evlere, eşyalara rahatça sığmış,

     Var olmuş var olmayan.      

     Biçimler sonsuzluğa yaklaşmış,

     Aklımın farkındayım.

     Ne ağaçlar uzanmış mevsimlerimce

     Ne yıldızlar gerçek, aydınlığım kadar.

     Aşkla kımıldayan küçücük ışıklar uçuşur içimde yön yön,

     Yaşadığımın farkındayım.

                                      Fazıl Hüsnü Dağlarca

Fotoğraf

             


                    Durakta üç kişi

                    Adam kadın ve çocuk

                   Adamın elleri ceplerinde

                   Kadın çocuğun elini tutmuş

                   Adam   hüzünlü              
                   Hüzünlü şarkılar gibi                                                                                                                                
                   Kadın güzel

                   Güzel anılar gibi güzel

                   Çocuk

                   Güzel anılar gibi hüzünlü

                   Hüzünlü şarkılar gibi güzel

                                                    Cemal Süreya

Büyük İnsanlık

     
            

           Büyük insanlık gemide güverte yolcusu

           Tirende üçüncü mevki

           Şosede yayan

           Büyük insanlık

           Büyük insanlık sekizinde işe gider

           Yirmisinde evlenir

           Kırkında ölür

           Büyük insanlık

           Ekmek büyük insanlıktan başka

           Herkese yeter

           Pirinç de öyle

           Şeker de öyle

           Kumaş da öyle

           Kitap da öyle

           Büyük insanlıktan başka herkese yeter

           Büyük insanlığın toprağında gölge yok

           Sokağında fener

           Penceresinde cam

           Ama umudu var büyük insanlığın

           Umutsuz yaşanmıyor

                                                          Nazım Hikmet Ran

Anlatamıyorum

           

           
            Ağlasam sesimi duyar mısınız,
            Mısralarımda;
            Dokunabilir misiniz,
            Gözyaşlarıma, ellerinizle?                                                                                                                       
            Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
            Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
            Bu derde düşmeden önce.                                                                                                                       
            Bir yer var, biliyorum;
            Her şeyi söylemek mümkün;
            Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;       
            Anlatamıyorum.
                                             


            Orhan Veli Kanık
         

Denizi özleyenler için

                                                                                     
       Gemiler geçer rüyalarımda,
       Allı pullu gemiler,damların üzerinden;
       Ben zavallı,
       Ben yıllardır denize hasret,
       "Bakar bakar ağlarım."
       Hatırlarım ilk görüşümü dünyayı,
       Bir midye kabuğunun aralığından;
       Suların yeşili, göklerin mavisi,
       Lapinaların en harelisi...
       Hala tuzlu akar kanım
       İstiridyelerin kestiği yerden.
       Neydi o deli gibi gidişimiz,
       Bembeyaz köpüklerle, açıklara;
       Köpükler ki fena kalpli değil,
       Köpükler ki dudaklara benzer;
       Köpükler ki insanlarla
       Zinaları ayıp değil.
       Gemiler geçer rüyalarımda,
       Allı pullu gemiler,damların üzerinden;
       Ben zavallı,
       Ben yıllardır denize hasret  

                                                     Orhan Veli Kanık

TELEPATİ

    YA BU HAYAT ÇOK SAYIDA İHTİMALLERDEN İBARETSE    ?

Kitabın arka kapağında bu yazıyı gördüğüm zaman hemen alıp  okumalıyım hissi uyandırdı. Kitabın bir cümlesini bile okumadan merak  uyandırdı bende.

Herkesin de bildiği gibi kitapların kapakları da ilgimizi çekmekte. Doğrusunu söylemek gerekirse bu kitabın kapağı ayrı bir ilgimi çekti.

Kitabin konusuna gelirsek
Alex ve Jenny iki farklı boyutlarda yaşayan iki gençtir. Bilinçlerini kaybettikleri anda telepatik bir yolla bir araya gelmektedirler. Bir gün buluşmaya karar verirler ve olanlar olur...
Benim için sonu çok şaşırtıcıydı. Kitabın nasıl bittiğini anlamadım. Çok düşündürücü ve akıcı bir kitaptı.   Bakalım sizde benimle aynı fikirde olacakmısınız?
-Özlem


TELEPATİ kitabını arkadaşımın bana önerisi sonucunda okumaya başladım.
                                                       
 Kitabı okumaya başladığımda kitabın normal hayattan bağımsız farklı bir dünya içerisinde yaşanan olayları anlatıyor. İnsan gerçekten acaba böyle bir şey var mı diye tereddütte kalıyor. Belki de telepati normal hayatta da vardır ama sadece kimse farkında değildir. Kitabın arkasında yazan şu yazı beni çok etkilemişti. YA BU HAYAT SADECE İHTİMALLERDEN BİRİYSE? diye bir yazı yazıyordu. Ve bu beni çok etkilemişti. Aslına bakarsanız kitabın konusu iki genç insanın hayatlarında telepatik düşünce sonunda iletişim kurması ve bu olaylardan sonra gelişen şeyler anlatılıyor. Kesinlikle bana güvenip bu yazılarımızı ciddiye alıp "telepati" kitabını okuyabilirsiniz.  Kitabın kapağı ve kitabın arkasında yazan kısa kitap özeti bunlar bence kitapların önemli unsurlardır. Çünkü arkada yazan yazı ve kapak bizim kitaptan etkilenmemizi ve kitap hakkında bilgi sahibi olabiliyoruz. Benim kitap hakkında size söyleyeceklerim bu kadar.  Bundan sonrası size kalmış. Eğer kitabı okuyup beğenirsiniz ve bize bunu bildirirseniz çok memnun oluruz :)
-Zeynep

Yorumlarınızı bekliyoruz 😀

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE !

NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE ! 

MERHABALAR...

Merhaba ben Özlem. Merhaba bende Zeynep.
Öncelikle size bu bloğu neden açtığımızı söylemek isteriz. Aslında bu bloğu açmamızdaki en önemli etken edebiyat öğretmenimiz oldu 😊

Şimdi bizi daha iyi tanımanız açısından birazda kendimizden bahsedelim...


Ben Özlem Eyüpreisoğlu. 28 kasımda Kocaeli'de doğdum. Lise bir öğrencisiyim. İki kardeşiz. 18 yaşında bir tane abim var.
Hobilerim ise:  kitap okumak, tenis oynamak, yüzmek, müzik dinlemek, film izlemek ve arkadaşlarımla vakit geçirmektir.
Genellikle: bilim kurgu, macera, fantastik türde kitaplar okumayı tercih ediyorum. Film içinde aynı türler geçerli tabiki...😁



Ben Zeynep Aslı Diş. 9 Eylülde Kocaeli'de doğdum.
Bende lise bir öğrencisiyim. İki kardeşiz. 11 yaşında bir tane kız kardeşim var

Hobilerim ise : kitap okumak, film izlemek, arkadaşlarımla vakit geçirmek, yürüyüş yapmak ve müzik dinlemektir.
Genellikle: fantastik, macera ve bilim kurgu türünde kitaplar okumayı tercih ederim.

- İkimizde aynı okulda ve aynı sınıfta okuyoruz.

Umarım bizi tanımanıza biraz da olsa yardımcı olmuşuzdur 😊


Görüşmek üzere...